مقایسه کارآیی روشهای نمونه برداری چند درختی و سطوح مبتنی بر قطعه نمونه در جنگل کاری صنوبر دلتوئیدس

برای اندازه گیری مشخصه های کمی و کیفی می توان از روش های نمونه برداری مختلف استفاده کرد. در جنگلکاریهای خالص همسال، تا به حال روش نمونه برداری خاصی ارائه نشده و معمولا برای این توده ها از روش نمونه برداری جنگلهای طبیعی ( روش نمونه برداری تصادفی- سیستماتیک با شدت 3/3%) استفاده می شود. در این پژوهش روش های نمونه برداری چند درختی (3،4،5،6،7،8،9و10 درختی) و تصادفی منظم با سطوح قطعه نمونه دایره ای شکل با مساحت های ثابت (1،2،3،4و5 آر) در یک جنگلکاری صنوبر با مساحت 12 هکتار برای ارزیابی سه مشخصه تعداد در هکتار، سطح مقطع برابر سینه و حجم در هکتار، با هدف مقایسه کارآیی روشهای چند درختی و سطوح مبتنی بر قطعه نمونه شامل سطوح (1،2،3،4و5 آر)، به کار برده شد. در توده جنگلکاری صنوبر 26 ساله با فاصله کاشت 5/2×5/2 متر، ابتدا آماربرداری صددرصد انجام گرفت و شبکه ای به ابعاد 50×50 متر برای روش چند درختی و 75 ×100 متر برای روش تصادفی منظم پیاده گردید. نتایج نشان داد که میانگین برآورد شده از فرمول پرودان (1999)، در روش های 5،6 و 7 درختی و سطوح 2،1و3 آری برای مشخصه سطح مقطع برابر سینه اختلاف معنی داری با آماربرداری صددرصد داشتند. میانگین برآورد شده از فرمول پرودان در مورد مشخصه های تعداد در هکتار و حجم در هکتار، در تمامی روش های نمونه برداری چند درختی و همچنین کلیه سطوح در روش تصادفی- سیستماتیک در سطح 05/0 اختلاف معنی داری با آماربرداری صددرصد نداشتند. با استفاده از شاخص ، از بین سطوح مبتنی بر قطعه نمونه، سطح 5 آر به عنوان بهترین سطح و در بین روشهای نمونه برداری چند درختی، روش نمونه برداری 4 درختی، به عنوان بهترین روش انتخاب شدند. به طور کلی، در این پژوهش با استفاده از شاخص ، بین سطح 5 آری و روش نمونه برداری 4 درختی، روش نمونه برداری 4 درختی با مساحت 87/53 متر مربع، به عنوان بهترین روش نمونه برداری در توده های جنگلکاری با مساحت کم با گونه صنوبر، مناسب ارزیابی گردید.